مرضیه میر
چهارشنبه‌ها: دلنوشته‌ای برای نبض دوباره‌ی زندگی
در میان اندوه همگان،
من شادمانه گام برمیدارم و رها از بند زندگانی‌ام.
وصف حالم ناگفتنی است و اشک دگران برایم بی معنا!
ما رهایی یافتیم،
من از اسارت جسم و جسم از اسارت خاک.
خرسندم ک کالبدم همچنان حیات دارد در وجود آنانی ک در عمق نگاهشان عشق موج میزند.