بررسی قوانین اهدای عضو در "هندوستان"
هندوستان در سال ۲۰۲۰ با اهدای ۳۴۷ نفر، آمار مرگ مغزی ۰/۲۵٪ PMP را به ثبت رسانده است. این در حالی است که...
هندوستان بزرگترین دموکراسی جهان و دومین کشور از نظر جمعیت درجهان، در جنوب آسیا واقع شده است. اگر روزگاری نام هندوستان یادآور فقر، تنگدستی و بیماری بود، اکنون به دنبال پیشرفت‌های چشمگیر اقتصادی و رنسانس شگفت‌انگیز علمی و بهداشتی، این کشور بسیار مورد توجه و تحسین جهانیان قرار گرفته است. این تغییرات از سال ۱۹۹۱ کلید خورد و در حال حاضر این کشور پس از گذشت ۳۰ سال از آن زمان با جهش چشمگیری دارای رتبه چهارم اقتصاد جهان است و پیش‌بینی‌ها گویای این است که این رتبه ارتقا خواهد یافت.
هندوستان در سال ۲۰۲۰ با اهدای ۳۴۷ نفر، آمار مرگ مغزی ۰/۲۵٪ PMP را به ثبت رسانده است. این در حالی است که طی بررسی‌های گسترده و نظرسنجی‌ها، مردم کشور هند پس از کلمبیا با ۷۴٪ بیشترین تمایل را به اهدای عضو در سطح جهان دارند. دلیل اینکه با وجود اراده بالای جامعه و مردم هند به اهدا و روحیه بخشندگی بالا، چرا این کشور این چنین آمار اهدای پایینی دارد ( ۰/۰۱ درصد اهدا)، نیاز به ریشه‌یابی و مطالعات بسیار وسیع، گسترده و همه‌جانبه دارد.
برخی از دلایل این عملکرد ضعیف در برابر خواسته و اراده بالا به بخشندگی، مربوط به عدم آگاهی عمومی، اعتقادات خرافی و مذهبی و همین طور قوانین سخت‌گیرانه است. البته در حال حاضر قوانین اهدای عضو در هند طبق قانون پیوند اعضا و بافت‌های انسانی که در سال ۱۹۹٤ تدوین شده اجرا می‌شود. این قانون به فرد متوفی و زنده، با در نظر گرفتن شرایطی، اجازه اهدای اعضای بدن خود را می‌دهد و همچنین مرگ مغزی را مرگ معرفی می‌کند.
سازمان متولی این امر NOTTO ( اهدا و ثبت نام و ...)، مسئول توزیع عادلانه ارگان در سطح کشور نیز می‌باشد. براساس گزارشات موجود، طی سال ۲۰۱۹ حدود ۵۷۰ بیمار چشم انتظار دریافت ارگان از لیست انتظار حذف شدند ( جان خود را از دست دادند). طی همین سال ۷۱۵ نفر مرگ مغزی اثبات شده در هندوستان گزارش شده که ۷۱۲ نفر به پیوند رسیدند با رده سنی ۱۸ تا ۵۸ سال، بیشترین اهدای عضو هم مانند همیشه به اهدای زنده بستگاه مربوط می‌شود. تعداد گیرندگان عضو ۱۲۶۲۵ نفر بوده با ارجحیت ۴/۷۲٪ نفر آقایان.
البته نبودن یک سیستم متمرکز و قوانین گویا در نظام درمانی و بیماستان‌ها باعث می‌شود موارد بسیاری از مرگ مغزی که پتانسیل اهدای عضو دارند از دست بروند. کشوری مانند هندوستان با تنوع بالای دینی و اکثریت هندو که اهدای عضو را امری والا و فضیلت می‌دانند در حال حاضر در انتهای لیست اهدای عضو سالانه جهانی قرار دارد و این نشان از سوختن فرصت‌های زندگی برای بیماران فراوان و چشم به راه در لیست انتظار است.
نقش آگاهی عامه مردم و اطلاع رسانی مستمر برای برطرف شدن باورهای غلط و خرافات، در اهدای عضو در کشوری که دومین دموکراسی جهان نام گرفته بسیار حیاتی است.
- تهیه و تنظیم:
دکتر شاگین شهریاری
پژوهشگر مرکز تحقیقات پیوند ریه پژوهشکده سل و بیماری‌های ریوی دکتر مسیح دانشوری، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران